|
غزل باران 
| ||
|
ای بی خبران بهار می آید! سال نود و چهار می آید! در بحث مذاکرات هم، ایران با غرب و کری کنار می آید! 29/ 12/ 93 [ جمعه 93/12/29 ] [ 9:17 صبح ] [ احمد حاجبی ]
[ نظرات () ]
اندر حکایت معلم و محصّل... سراسر ناله و افغان ، معلم ندارد غصه اش پایان معلم اگرچه درس او از آب و نان بود خودش محتاج آب و نان معلم برای باغ خشک مدرسه ، او شده یک چشمه ی جوشان معلم اگر چه جان ما را کرد آباد خودش اما شده ویران معلم حقوقش قطره ای افزون شود لیک کسوراتش دوصدچندان معلم به نافش بسته ای پیغمبری را ندارد حرمت انسان معلم... * * * * سراسر غُدّ و نافرمان محصّل و غافل بوده از وجدان محصل همیشه نمره های تک گرفته ندارد درس او سامان محصل چه فرقی می کند آخر برایش کلاس درس با دکّان محصل گرفته نمره های خوب و عالی به زور پول و پشتیبان محصل گرفته بیست اما بیسواد است ندارد درد او درمان محصل خدایا کاشکی در زنگ تفریح شباهت داشت با انسان محصل شبیه کرگدن یا اسب وحشی دود هرسو، دهد جولان محصل تمام عمر خود درگیر بوده همیشه با کِش تنبان محصل اگر عطسه کند یعنی مریض است رود از مدرسه آسان محصل معلم مثل نوکر در رکابش شده مانند یک سلطان محصل معلم هرچه مانند فرشته است ولی بوده خود شیطان محصل... احمد حاجبی 16 / 12 / 93 [ دوشنبه 93/12/25 ] [ 12:53 صبح ] [ احمد حاجبی ]
[ نظرات () ]
تقدیم به مردم مظلوم غزه ؛
وقتی که شیر در غُل و زنجیر می شود کفتار در برابر او شیر می شود
کفتار زخمه می زند و در رسانه ها مانند طفل گمشده تصویر می شود
مُفتی گاوهای عرب گفته : هر کسی تا بشنود صدای تو تکفیر می شود
هر کس به شیر قصه ی ما یک لگد نزد با زورِ قطعنامه زمینگیر می شود
گرگ بزرگ حامی کفتار قصه است در ذهن گرگ توطئه تدبیر می شود
از هرچه نقشه نام تو را پاک کرده است سهم تو از حقوق بشر تیر می شود
تزویر و زور فاتح این قصه نیست، نه اینجا که خون قاتل شمشیر می شود * * * ترجیح می دهد که بمیرد بدون شرم وقتی که شیر در غُل و زنجیر می شود...
احمد حاجبی / 4 مرداد93
[ شنبه 93/5/4 ] [ 6:46 عصر ] [ احمد حاجبی ]
[ نظرات () ]
ای دوست نگو که در جهنّم بودی زخمی شده ی زلزله ی بَم بودی یک جمله بگو که ماهِ تیرِ بندر مهمان خدا در رمضان هم بودی ؟! . . . احمد حاجبی/ اول رمضان 1393، بندرعباس [ دوشنبه 93/4/9 ] [ 12:12 عصر ] [ احمد حاجبی ]
[ نظرات () ]
پشت دریاها شهری است که از آن برج بلندی پیداست دست هر کودک ده ساله ی شهر مِرسِدِس بنزی هست ( یا فِراری ، فوردی، چیزی من چه میدانم چیست؟! من که جز وانت نیسان پراید و پیکان این ور آب ندیدم ماشین) مردم شهر به یک برج چنان مینگرند که به یک عطسه به یک واحدِ پولِ کشور همسایه! پشت دریاها شهری است که در آن پیر و جوان خوشحالند و در آن پنجره ها بسته، کولرها روشن خانه ها جای کبوترهایی است که به فوّاره ی درک من و تو می خندند قایقی خواهم ساخت مثل خر پارو خواهم زد! 31/ 3/ 93
[ یکشنبه 93/4/1 ] [ 1:56 صبح ] [ احمد حاجبی ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  | |
| [قالب وبلاگ : تمزها] [Weblog Themes By : themzha.com] | ||
