|
غزل باران 
| ||
|
اندر حکایت معلم و محصّل... سراسر ناله و افغان ، معلم ندارد غصه اش پایان معلم اگرچه درس او از آب و نان بود خودش محتاج آب و نان معلم برای باغ خشک مدرسه ، او شده یک چشمه ی جوشان معلم اگر چه جان ما را کرد آباد خودش اما شده ویران معلم حقوقش قطره ای افزون شود لیک کسوراتش دوصدچندان معلم به نافش بسته ای پیغمبری را ندارد حرمت انسان معلم... * * * * سراسر غُدّ و نافرمان محصّل و غافل بوده از وجدان محصل همیشه نمره های تک گرفته ندارد درس او سامان محصل چه فرقی می کند آخر برایش کلاس درس با دکّان محصل گرفته نمره های خوب و عالی به زور پول و پشتیبان محصل گرفته بیست اما بیسواد است ندارد درد او درمان محصل خدایا کاشکی در زنگ تفریح شباهت داشت با انسان محصل شبیه کرگدن یا اسب وحشی دود هرسو، دهد جولان محصل تمام عمر خود درگیر بوده همیشه با کِش تنبان محصل اگر عطسه کند یعنی مریض است رود از مدرسه آسان محصل معلم مثل نوکر در رکابش شده مانند یک سلطان محصل معلم هرچه مانند فرشته است ولی بوده خود شیطان محصل... احمد حاجبی 16 / 12 / 93 [ دوشنبه 93/12/25 ] [ 12:53 صبح ] [ احمد حاجبی ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  | |
| [قالب وبلاگ : تمزها] [Weblog Themes By : themzha.com] | ||
